Week 33
Sinds een week heb ik regelmatig last van krampen/voorweëen en harde buiken. Zo heb ik net een warm bad genomen in de hoop dat het straks wat aangenamer zal worden om de rest van de dag door te komen. Billie heeft ook ongeveer om de dag een moeilijkere dag (met heel veel gehuil en gepak) en laat dit nu net samenvallen met mijn kwalen. De baby is super actief, vooral tegen de avond/nacht beweegt hij heel veel in die mate dat het onaangenaam en bijna niet te verdragen is. Langs de andere kant ben ik wel blij dat ik hem constant voel bewegen, anders zou ik weer ongerust zijn. Het is toch nooit goed e, haha!
Het beste moment van de dag
‘s Avonds kruip ik onder onze vers gewassen lakens en denk ik echt: “wow dit is het, zo ga ik zalig slapen!” na zo’n 2 minuten kan ik weer geen pose vinden waar ik goed lig.
Fietske pakken en weg zijn we
Het is nu al heel de lockdown zalig weer geweest (daar hebben we dan wel weer veel geluk in) dus we hebben al heel wat afgefietst. Dat is iets wat ik zo graag doe, mijn fietske pakken en even weg, met de haren in de wind tussen de velden. Nu gaat zelfs dit niet meer door mijn bekkeninstabiliteit waar ik nu enorm veel last van heb. Tot voor de Corona Madness volgde ik lessen zwangerschapsyoga maar dat is ook weggevallen. En met onze peuter in huis mijn matje openleggen, dat zie ik al helemaal niet zitten. Ok, genoeg geklaag. De lokale webshops in de buurt mogen dan weer blij zijn dat ik s’ nachts geen oog toe doe want zij verdienen daar nu wel goed mee, met al mijn gesponsor..
Oh ik hoop zo hard dat Billie terug naar de crèche kan gaan vanaf volgende week. Ik heb dan wel een essentieel beroep als zorgkundige maar aangezien ik nu in zwangerschapsverlof ben telt dit natuurlijk niet. Maar zo hoogzwanger thuiszijn met een peuter die ik ook niet goed meer kan verschonen door al dat gestamp en gewroet. Ook in bed leggen is bijna onmogelijk omdat dit gewoon te diep is en dat gaat niet meer met m’n buik.. Dat is niet te onderschatten. Ik weet wel dat iedereen het moeilijk heeft om van thuis uit te werken én kinderen op te vangen maar hier zouden ze toch wel wat rekening mee mogen houden. Mijn vriend probeert in de living te werken maar ze vraagt ook aan hem veel aandacht en ik hoop dan weer op wat hulp hier en daar maar dat valt echt niet goed te combineren met zijn werk. Iedereen loopt er hier nu zo wat gefrustreerd bij en dan heb ik het nog niet over mijn hormoonschommelingen gehad. Haha. Chance dat we daar af en toe nog eens om kunnen lachen.
Ist nog lang?
Ik wou ook even delen (hoe moeilijk ik dit ook vind) wat voor kwalen ik momenteel ervaar. Mijn buik is naar mijn gedacht nu al op zen dikst. Ook heb ik sinds een dikke week heel veel pijn in mijn onderbuik. Het lijkt wel of ik er heel hard op gevallen ben ofzo. En ik weet dat ik waarschijnlijk zo nog iets langer dan 6 weken moet rondlopen.. Vorige week ontdekte ik op mijn buik de eerste scheuren -ook wel gekend als striemen- ik aanschouw ze als mama-strepen. En zoals alle mama’s of toekomstige mama’s waarschijnlijk wel doen, smeer ook ik elke dag (lees: een paar keer per week) mijn buik in met producten die hiervoor dienen maar je ziet het, soms kan je ze gewoon niet tegenhouden. Met mijn eerste zwangerschap had ik gedurende 9 maanden niets van mama-strepen, tot 2 dagen na de bevalling, toen zag ik paarse lijnen op mijn lovehandles en helemaal vanonder op m’n buik. Deze zijn wel heel licht tot bijna onzichtbaar geworden met de tijd. We hoeven ons daar helemaal niet over te schamen. Tenslotte dragen we kinderen en dat is iets om trots over te zijn.
Dat derde trimester van de zwangerschap zouden ze toch wel mogen afschaffen hoor.
Nog 6 weken te gaan!